100 میلیارد ریال اعتبار برای مرمت آثار تاریخی بابل تخصیص یافت

به گزارش ایرنا، سید مصطفی میرتبار روز سه شنبه در حاشیه شورای اقتصادی مازندران در گفت و گو با خبرنگاران اظهار کرد: صالحی امیری وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در اواخر سال گذشته سفری را به شهرستان بابل داشت که در این سفر با همراهی نمایندگان شهرستان بازدیدی از برخی اماکن و بناهای تاریخی و میراثی انجام داد و در پایان این بازدیدها صورت جلسه ای هم در جهت تخصیص اعتبار برای مرمت و بازسازی هشت بنای تاریخی و میراثی به امضا رسید.

او افزود: در همین راستا طی تماسی که با وزیر میراث فرهنگی داشتم، بیان کرد که اعتبار مرمت 4 بنا از 8 بنای مورد نظر تخصیص پیدا کرد و در اختیار استان قرار گرفت.

فرماندار بابل با بیان اینکه به زودی مرحله تعیین پیمانکار در دستور کار قرار خواهد گرفت، گفت: این چهار پروژه متشکل از پل تاریخی محمدحسن خان، موزه بابل، حمام تاریخی کروکلا و مدرسه علامه است که پس از تعیین پیمانکار مراحل مرمت آغاز خواهد شد.

میرتبار گفت: برای مرمت 4 پروژه حدود 100 میلیارد ریال اعتبار جذب شد و جدای این پروژه ها 4 پروژه دیگر هم به مانند سایت موزه بزرودپی، تکیه مغری کلا و خانه سعادتی در دستور کار است که در تلاش هستیم در کمترین زمان اعتبارات مرمت این پروژه ها هم اختصاص یابد.

مازندران همواره بواسطه برخورداری از داشته های طبیعی گردشگران را جذب خود کرده در حالی که تاریخ غنی و میراث فرهنگی آن هیچگاه نتوانسته در سبد گردشگری جای بگیرد و به عنوان جاذبه ای مستقل در قاموس گردشگری بگنجد.

معدود مناطق جهان را می شود نام برد که کوه، جنگل های انبوه، دشت های سرسبز، رودخانه های پر آب، دریا و سواحل ماسه ای را با هم داشته باشند و مازندران نیز از همان معدود مناطق است. استانی که در چله زمستان در عین حال که می توان در سواحل آن با هوای معتدل قدم زد، در ارتفاعاتش با برف بازی و سرگرم شد و در دل گرمای تابستان که می توان در دریای خزر تنی به آب زد در بلند آن نسیم خنک را لمس کرد.

حال به همه این داشته ها که سالانه حدود 30میلیون گردشگر را به خود جذب می کند، تاریخی غنی و چند هزار ساله را اضافه کنید تا واقعیت داشته های مازندران را بتوانید درک کنید. استانی با غارهای انسان نشین چندین هزار ساله، بناهای تاریخی که هر کدام یک ورق از تاریخ است و همچنین افسانه ها و اسطوره هایی که میراث فرهنگ، تمدن و هویت مازندران و ایران زمین را باخود یدک می کشد.

اما مازندران با همه داشته های تاریخی و میراث فرهنگی خود هیچگاه به عنوان استانی تاریخی برای گردشگران و مسافران شناخته نشد و همواره جاذبه های تاریخی آن در زیر سایه وسیع جاذبه های طبیعی ناشناخته ماندند. سایت موزه گوهرتپه با حدود پنج هزار سال سکونت انسانی، قلعه های بیش از سه هزار ساله، بناهای تاریخی دوران اسلامی، خانه و عمارت های تاریخی با معماری تبری و هزار و یک جاذبه تاریخی از جمله میراث مازندران هستند که هیچگاه در سبد گردشگری جایگاه مناسبی نداشته اند.

در گواه این مسئله می توان به آمار بازدیدهای سالانه از موزه ها، سایت موزه ها و بناهای تاریخی استان اشاره کرد که قطره ای در مقابل دریای مسافران و گردشگران است. برای مثال بنابر آمارهای رسمی مثلا در سال جاری تعداد یک میلیون و 650 هزار بازدید از بناهای تاریخی و موزه های استان مازندران شده است که 5.5 درصد از تعداد گردشگرانی بود که به استان مسافرت کرده اند. البته در این آمار نیز ناخالصی هایی وجود دارد مثل تعداد اردوهای دانش آموزی به موزه ها که جزو آمار بازدید است اما به گردشگری و مسافران ارتباطی پیدا نمی کند.

جالب است بدانید که از مجموع بازدید از بناهای تاریخی مازندران حدود یک میلیون و 300 هزار مورد یعنی 80 درصد مربوط به بازدید از کاخ رامسر بوده است و باقی 20 موزه استان فقط 20 درصد بازدیدها را شامل می شوند. این درحالی است که آمار دقیقی از بازدید گردشگران از حدود 2 هزار و 700 اثر تاریخی استان در دست نیست که البته به دلیل ناشناسی بازدید چندانی نیز از آنها صورت نمی گیرد.

البته اعداد برای برخی از مجموعه های میراث مازندران که از نظر قدمت ریشه عمیقی در دل تاریخ دارند کم لطف تر است. مثلا سایت موزه گوهر تپه بهشهر با قدمتی چند هزار ساله در سال گذشته فقط 9 هزار و 831 بازدید و سایت موزه وستمین با غنای تاریخی خود تنها هفت هزار و 564 هزار بازدید گردشگران را میزبانی کرده است که عددی ناچیز در برابر مسافران چند ده میلیونی استان است. این در حالی است که مثلا برخی شهرهای تاریخی دنیا جاذبه های تاریخی خود را در اولویت گردشگری قرار داده اند.

کمرنگی شناخت گردشگران از داشته های تاریخی مازندران و خلوتی موزه های استان در حالی است که همواره سواحل و جنگل های مازندران مملو از گردشگر و مسافر است به طوری که در برخی روزها حتی در وسعت ساحل چند صد کیلومتری دریا جایی برای نشستن نیست.

برای تصویر سازی دقیق تر می توان گفت تقریبا تمامی گردشگران، مازندران را فقط در دریا، ساحل و جنگل خلاصه می بینند در حالی که در دل این استان، تاریخی نهفته است که نه تنها کم از جاذبه های طبیعی ندارد، بلکه روایت های خارق العاده ای در خود دارند. اما نه تنها مسافران بلکه حتی مردم مازندران نیز از این داشته های فرهنگی بی خبر هستند.